Counting days...

Bon dia dushi nan,

Nu ik dit schrijf, liggen jullie (waarschijnlijk) in je bedje en is Bart alweer een dag terug in het koude Nederland.

De afgelopen twee weken zijn voorbij gevlogen, ik zal jullie zoveel ik me kan herinneren, vertellen in dit reisverslag.
Zoals jullie natuurlijk allemaal gelezen hebben, zijn Bart en ik eerst een paar daagjes naar Bonaire geweest. Dit voelde voor mij echt als vakantie, Bonaire is prachtig en heel rustig. Zo anders dan Curaçao. Het voelde voor mij dan ook echt dat ik weer thuis kwam toen we weer landen op Hato Airport. Gek hoe snel je gewend raakt aan een land als je er eventjes woont. Ook al voelde ik me weer thuis op Curaçao, ik had nog eventjes vakantie tot maandag. Dus gelukkig veel tijd om leuke dingen te doen samen met Bart.

Donderdag heb ik eindelijk mijn verblijfsvergunning op kunnen halen. Niet dat het veel voorstelt, het is alleen een stempel in mijn paspoort waarop staat tussen welke data ik legaal op het eiland verblijf; een hele dure stempel zelfs! De rest van de dag heb ik Bart een groot deel van het eiland laten zien. En hebben we een boeking gemaakt voor een super vette activiteit, namelijk: MET DOLFIJNEN ZWEMMEN!!!

Zaterdag was het eindelijk zover, we moesten heel vroeg opstaan want om 8:00 uur mochten we met de dolfijnen zwemmen. Eenmaal aangekomen bij de Dolphin Academy, mochten we ons eerst omkleden. Vervolgens kregen we een korte introductie waarin informatie werd gegeven over verschillende soorten dolfijnen en over nadelige invloeden van de mens op de natuur. Na de korte introductie mochten we flippers gaan passen. Ik vond het super spannend, het bassin waar de dolfijnen in zwemmen, is heel erg diep en ik had nog nooit van mijn leven dolfijnen van zo dicht bij gezien, laat staan aangeraakt.
Onze groep ging zwemmen met moeder Annie en zoon Machu. De kleine dolfijn is een puber van twee jaar oud. De instructrice stelde ons eerst voor aan de dolfijnen terwijl wij op de kant toekeken. De stoere Machu liet ècht puber gedrag zien. Dit gedrag wordt door de dolfijnen trainers niet getolereerd. Daarom werden de dolfijnen voor ongeveer 10 minuten genegeerd voordat we verder konden gaan met het programma. 'Jeetje, als dat maar goed gaat!'
Nadat onze sexy Machu zich weer kon gedragen, mochten we onze flippers aan doen en het water ingaan. De dolfijnen waren errug nieuwsgierig naar ons en hadden veel zin om te spelen. Geweldig om te zien hoeveel plezier de dolfijnen hebben wanneer ze aandacht krijgen en met mensen mogen spelen. Om de beurt mochten we trucjes doen met de dolfijnen, ik vond het helemaal niet spannend meer, de dolfijnen zijn super lief en kwamen steeds naar me toe om geaaid te worden. Je kunt dolfijnen eigenlijk een beetje vergelijken met honden; het zijn super slimme dieren, ze houden van aandacht en plezier en je kunt ze trucjes leren en met ze spelen. Er was ook ruimte om vrij met de dolfijnen te zwemmen, de instructeur had verteld dat wanneer je rust uitstraalt, de dolfijnen naar je toe komen om geaaid te worden en om samen te zwemmen. Als de dolfijnen je niet interessant vinden, zwemmen ze weg en gaan ze hun eigen gang. Tijdens het zwemmen bleven de dolfijnen steeds bij ons in de buurt. Vooral Machu kwam steeds naar me toe en bleef rondjes om me heen zwemmen. Echt een geweldige ervaring, iets om nooit meer te vergeten!

Zondagochtend was het wéér vroeg dag, vandaag stond er een uitstapje naar Klein Curaçao op de planning. Voor mij de tweede keer dat ik dit onbewoonde eilandje ging bezoeken; ik wist dus al enigszins wat mij te wachten stond, 'dacht ik'. Eenmaal onderweg, viel de reis erg tegen. Ondanks dat ik een reistabletje ingenomen had, was ik erg misselijk van de ruige zee. Dit keer waren er hoge golven en een harde wind waar de boot tegenop moest varen. Gelukkig was mijn toestand er niet zo erg aan toe als mede passagiers. Zij hingen constant over de reling om de vissen te voeren. Gelukkig had Bart nergens last van. Onderweg kregen we ook nog een fikse regenbui over ons heen. Gelukkig scheen het zonnetje en was de zee kalm geworden toen we aankwamen op klein Curaçao.

's ochtends vroeg heb je grote kans om schildpadden te spotten, vertelde een van de bemanningsleden. Bart heeft erg zijn best gedaan, en het vele snorkelen werd beloond: twee keer heeft hij een zeeschildpad mogen spotten en gelukkig ook op foto kunnen zetten! Dat snorkelen is niets voor mij, maar gelukkig heb ik ook nog zeeschildpadden mogen spotten. Nadat we allemaal weer op de boot waren, zwommen er een aantal schildpadden om de boot heen. Een super mooi gezicht. Het water is zo helder dat je ze over de bodem kunt zien zwemmen, af en toe komen ze boven om adem te halen.
Met deze mooie dag was mijn vakantie afgelopen, maandag moest ik weer naar stage.

Nadat ik maandag stage had gelopen en Bart naar het Museum Kura Hulanda was geweest, kwam Bart mij ophalen en heb ik hem de highlights van Willemstad laten zien. Er was net een cruiseschip vol Amerikanen aangekomen waardoor het erg druk was in de stad. 's avonds zijn we uiteten gegaan en hebben we vervolgens een beginner les bachata gedaan.. ofnouja een beginner les: het ging vrij snel waardoor we niet echt de tijd kregen de pasjes onder de knie te krijgen. Maar wie weet is dansles iets om in Nederland mee verder te gaan. 'Leuk was het zeker!'

Dinsdag was het eindelijk zo ver, het project 'Ken mi ta?' ging eindelijk van start. Eenmaal aangekomen op de school, bleek dat we twee klassen tegelijk moesten doen; 52 kinderen die niet/nauwelijks Nederlands spreken. Pfoe,, het was een typisch eerste keer. Niets liep volgens plan en dan ook nog alles in het Papiaments. Zeer vermoeiend om met mijn gebrekkige Papiaments met de kinderen te communiceren. Maar ik vond het super leuk, de kinderen genoten van het rollenspel, waren actief met het werkblad invullen en vonden het liedje zingen geweldig. Achteraf kreeg ik van veel kindjes een knuffel. Een geweldige waardering al die blije gezichtjes en knuffels. Natuurlijk vonden de kinderen mij erg interessant omdat ik uit Nederland kom en spierwit (door de zon en de zee) haar heb. Ze moesten af en toe wel een beetje lachen omdat ik iets in het Papiaments probeerde te zeggen maar niet helemaal goed was, en waren heel nieuwsgierig hoe bepaalde woorden in het Nederlands gezegd worden. Toch durfde ze niet goed Nederlands te spreken terwijl ze het wel prima voor konden lezen vanaf het werkblad.

Ondertussen had Bart een proefduik genomen, dit houdt in dat je voor de eerste keer gaat duiken met apparatuur in de zee. Eerst moest Bart een aantal trucjes doen die je moet beheersen als je wil duiken. Omdat dat goed ging mocht hij vervolgens een half uur in de diepe zee duiken. Hij vond het een super ervaring. Wat natuurlijk niet zo gek is in zo'n mooie blauwe zee waar zoveel vissen etc. in leven.

'Savonds zijn we naar de bioscoop gegaan. Als je hier naar de bioscoop gaat, is dat echt een avondje uit. Iedereen is mooi aangekleed en in de bioscoop hangt een hele bijzondere sfeer. Het ziet er super mooi uit door alle lichtjes en warme kleuren en niet te vergeten: er is een grote bar waar je allemaal lekker eten kunt bestellen. Natuurlijk is er popcorn in Amerikaanse formaten en frisdrank in overvloed maar er is ook; pizza, hotdogs, friet, chips met saus, snoep etc etc. Het is daar heel normaal dat je met een dienblad met al je eten en drinken in big size formaat naar de zaal gaat. Bovendien is alles op Curaçao extra zoet en extra zout. Dus als je nog niet misselijk bent van de enge film (Annabelle) die je kijkt, wordt je wel misselijk van je eten en drinken. Wat ook grappig is, dat de ondertiteling vaak in het Spaans of in het Engels is. Gelukkig zijn de films met Spaanse ondertiteling wel Engels gesproken dus dat maakt het nog enigszins mogelijk om de film te volgen, als je je ogen tenminste niet dichtknijpt en je oren dichthoudt omdat het zo eng is, toch Bart?

Woensdag had ik maar een kort dagje stage, Bart kwam mij wederom ophalen om weer gezellig rond te snuffelen in Willemstad. We zijn toen gaan eten bij plasa bieu. Plasa Bieu is een soort schuur waar vijf verschillende keukentjes in zijn. In die keukentjes wordt heerlijk lokaal eten gemaakt door Antilliaanse vrouwen. In de schuur staan allemaal picknick banken waar veel locals tussen de middag komen eten. Wij hadden samen één bord eten besteld en nog kregen we het niet op, zoveel eten kregen we!

'Savonds zijn we samen met Denise uit eten gegaan bij Zanzibar, toevallig was daar een heel leuk bandje aan het spelen. We konden genieten van reggae muziek op een strandbedje met lekkere drankjes! Het sfeertje was heerlijk, mooie kaarsen en een lekker kampvuurtje.

Nadat ik donderdag naar stage was geweest zijn we weer met z'n drietjes op pad gegaan. We hebben een roadtrip op het eiland gemaakt richting Westpunt. Onderweg zijn we gestopt om lekker te eten en hebben we verschillende baaitjes bezocht. We kwamen langs super mooie plekjes waarvan ik niet eens wist dat die op Curaçao bestonden. Super mooie baaien die tussen de bergen liggen, het water is zoooooo moooi blauw!

Vrijdag zijn Bart en ik wederom vroeg opgestaan. De ochtend begon met een pittige wandeling, puffend en kreunend op weg naar de top van de Christoffelberg. De wandeling duurt volgens het bordje een uur, maar mijn tweede keer deze pittige klim heb ik mijn record verbroken naar 35 minuten. Beetje jammer was wel dat we eenmaal op de top aangekomen, een forse regenbui heel snel zagen naderen. Deze heftige lucht heeft wel voor indrukwekkende foto's gezorgd. We kregen dan ook flink wat water op ons, nog niet bezwete lichaam. De terugweg naar beneden was door de regen spekglad, waardoor de terugweg langer duurde.
Jammer genoeg had Bart veel regen zijn laatste dagen op Curaçao. Toen we die middag bij Stant Tropez beachclub waren, kwam het water weer met bakken uit de hemel. Gelukkig was het die avond wel droog en zijn we lekker uit eten geweest.

Zaterdag stonden we wederom op met kei harde regen.. de straten waren verandert in grote rivieren. Vandaag was een dag om afscheid te nemen.. Bart ging die middag weer richting het koude Nederland. De tijd dat Bart bij me was is echt voorbij gevlogen, veel te snel gegaan. Het afscheid viel me dan ook erg zwaar. Het liefst was ik samen met Bart mee naar Nederland gegaan, ik mis iedereen in Nederland en zou gewoon graag een weekje iedereen willen knuffelen, warm willen douchen en mijn was in de wasmachine willen wassen zodat ik en mijn kleren eens echt schoon worden. voor veel mensen is het aftellen al begonnen, maar voor mij voelt dat nog niet zo. Het zijn nog vijf volle weken waarvan nog 4 stage weken. Gelukkig heb ik het nog heel druk de komende vier weken, schoolopdrachten maken en alles afronden op stage. Hopelijk gaat de tijd dat heel snel voorbij en kan ik iedereen de 23e weer knuffelen. Natuurlijk heb ik zeker voor deze uitdaging gekozen en heb ik het hier ook onwijs naar mijn zin, het weer, de cultuur en de gewoonten passen echt bij mij. Maar toch.. er zijn ook steeds meer irritaties die steeds meer ruimte in gaan nemen.

Vandaag heb ik eigenlijk helemaal niks uit gevoerd, hier was het ook echt weer om in bed te liggen, regen, regen, regen en geen vriendje. Gelukkig heb ik het super gezellig met twee meiden hier; Jojanneke en Denise. 'S avonds was het tijd om Jojanneke op te halen van het vliegveld na een paar dagen Bonaire en onderweg: ZWARTE pieten. 'Ja serieus, hier zijn de pieten gewoon ZWART zoals het hoort. Hier wonen geen mensen die zich zogenaamd gediscrimineerd voelen. En de sinterklaas, die wordt wit geschminkt. Maar er zijn hier ook geen blanken die zich gediscrimineerd voelen omdat sinterklaas wit geschminkt wordt. Geweldig vind ik dat!! De mensen zijn hier zo chill en genieten juist van het feit dat er weer een reden is voor een feestje. Jullie herinneren je vast nog wel het verslag over mijn ervaringen en bevindingen bij museum Kura Hulanda, hoe vreselijk de geschiedenis is wat betreft de slavernij hier op Curaçao. Hier wordt de link tussen de slavernij en zwarte piet niet eens gelegd en genieten de mensen gewoon van het feest!

Toch blijft het vreemd dat sinterklaas en zwarte piet hier zijn en dat de winkels al sinds september vol liggen met pepernoten en andere lekkere dingen, ik besef helemaal niet welke maand het is omdat het weer hier (bijna) elke dag het zelfde is. Het wordt hier niet kouder dan 28 graden op de koude dagen en het eiland is groener dan ooit (door de vele regen). Het klimaat verandert hier ook wel een beetje, het wordt hier iets kouder, namelijk rond de 28 graden en de zee wordt ook steeds kouder. Of het voelt gewoon zo omdat we de warmte zo gewend zijn haha...

Nou dushi hende, ik ga het verslag hierbij afsluiten en me klaar maken voor mijn 10e week stage.

Lieve groetjes
Tessa