Bon nochi dushi hende nan,

Dit keer geen ellenlang reisverslag maar een filmpje van ons project 'Ken mi ta?'. Dit filmpje heb ik gemaakt voor een schoolopdracht, maar is voor jullie denk ik ook leuk om te zien omdat het een kleine sfeer impressie geeft van wat ik allemaal toe tijdens het project. Als je onderstaande link kopieert naar je browserbalk, krijg je het filmpje te zien.

https://www.youtube.com/watch?v=7QPO-xVpbjE&index=1&list=UUX9LtCIsqb9pG5OeNdUPtAA

De eerste twee weken van het project zijn mij erg goed bevallen, het was super leuk om met een groep enthousiaste kinderen aan de slag te gaan. De kinderen vonden ons natuurlijk erg interessant omdat wij 'helemaal' uit Nederland komen. Ze deden erg leuk mee en participeerde goed, vooral het liedje zingen en de 'yel' vonden ze erg leuk om te doen. Veel kinderen spreken geen/nauwelijks Papiaments, dus voor mij was het veel oefenen en proberen Papiaments te spreken. De kinderen vonden dat natuurlijk erg grappig als ik iets niet helemaal goed uitsprak. Daarnaast waren er veel meisjes die mijn haren en mijn ogen erg mooi vonden, ze hebben uitgebreid aan mijn haar gevoeld en er stonden regelmatig kinderen neusopneus om in mijn ogen te kijken. Mijn project genoten hebben geen blond haar en blauwe ogen en verder zien de kinderen 'blijkbaar' (bijna) nooit mensen die zo blond zijn en zulke blauwe ogen hebben.
Een super toffe ervaring om zo'n workshop te geven terwijl er zoveel verschil is in taal en cultuur. Maar daar draait het project ten slotte om. Wanneer kinderen je leuk en lief vinden, noemen ze je tante, super leuk dat alle kinderen je direct tante gaan noemen. En een betere waardering dan lachende kindergezichtjes en knuffels en kusjes kun je niet krijgen toch?

Nu nog een week te gaan met het project 'Ken mi ta?' en daarna is het tijd om aanbevelingen te schrijven en af te sluiten. Ik laat snel weer wat van me horen.

Ayooo dushi hende nan,

Dikke knuffel,
Tessa