Volleybol kayente

Bon Tardi,

Ik schrijf in dit verslag weer wat random ervaringen zodat jullie een idee hebben van mijn dagelijks leven hier. Afgelopen zaterdag zijn we eindelijk naar een leuk feestje geweest; Zanzibar. Leuke muziek, gezellige mensen en heel belangrijk; ook locals. Het is even uitzoeken waar de leuke plekjes te vinden zijn, maar dat gaat aardig. Ik ben benieuwd naar deze week; het is hier namelijk gaypride en cultuurweek! Een week van veel feestjes en gezellige activiteiten.

Dinsdag zijn we eindelijk begonnen met afspraken maken met de scholen die onder de organisatie DOS vallen. De meeste schooldirecteuren reageerde erg enthousiast op ons belletje en we mochten gister direct bij de eerste school langs gaan. Toen we bij de school aankwamen, was de directeur nog in gesprek. Wij mochten alvast alle klassen langs om de docenten een enquête te geven en onszelf voor te stellen. Opvallend hoe leuk en enthousiast iedereen op ons reageert. De juffen maakten vaak een praatje en wilde graag weten wat we kwamen doen en of we uit Nederland komen. De kinderen keken ons allemaal met grote ogen aan en waren heel nieuwsgierig wie er hun klas binnen kwam lopen, super leuk!

De basisscholen, die hier funderend onderwijs scholen heten, zien er heel anders uit dan in Nederland. Er zitten bijna geen ramen en deuren in. In plaats van ramen en deuren is er tralies of een hek dat ze op slot doen als er geen les gegeven wordt. Daarnaast is er ook veel verschil tussen verschillende scholen; arme scholen en rijke scholen. De ene school is mooi versierd terwijl de andere school er sober uit ziet. Op sommige scholen hebben de kinderen een school uniform aan, op andere scholen hun eigen kleren.

Tot nu toe is de schooldirectie, van de verschillende scholen, heel enthousiast over ons project. We hebben nu twee leuke interviews achter de rug. Volgende week volgt de rest van de scholen, ik ben benieuwd!

Maandag heb ik mijn eerste volleybaltraining meegemaakt op het eiland bij volleybalvereniging Sithoc, niet manjana manjana maar direct aan de bak: conditietraining, krachttraining etc. Het team waar ik bij meetrain, speelt hoofdklasse. Dat is het hoogste niveau hier op het eiland en denk ik vergelijkbaar met de 1e klasse in Nederland. Het is enorm wennen, alles is anders, maar dan ook echt ALLES.
Het zaaltje waarin gevolleybald wordt, is heel klein. Er past net één volleybalveld in, achter de achterlijn is dan nog 50 cm over en aan de zijlijn is 30 cm over. De zaal is heel oud en vies, de vloer is van hout en de lijnen zijn bijna niet meer zichtbaar. De muren zijn niet helemaal gesloten maar het is een soort brede tralies en er zitten vogels die hun nesten bouwen tegen het plafond... De tempratuur in de zaal is bijna niet te harden, ik denk rond de 35 a 40 graden; 'warm' lopen doen we buiten, want daar is het véél koeler (rond de 33 graden).

Oké dat was de zaal, nu het spelletje voor de volleyballers onder de lezers:
Het tempo is verre van sloom, ik bedoel dan het speeltempo. Ook wordt er vooral zo hard mogelijk gesmashed. Het argument is; het blok is vaak niet goed dus als je keihard smashed, heb je vrijwel zeker een punt. Bijna iedereen doet sprongservice, ondanks de kleine afstand achter de achterlijn. Daarnaast is ook het systeem anders, ze spelen 1-5 maar... wanneer je service passe hebt, paas je met z'n drieën en 1 speler staat daarachter om de achterlijn te verdedigen. Dat is ook wel nodig want iedereen smashed super hard en strak naar de grond. Ook het switchen wordt anders gedaan, wanneer je achter staat, speel je als buiten op positie 6, de libero speelt op positie 4.
Haha dat was het spelletje, hopelijk nog begrijpelijk voor iedereen. Naast dat het lichamelijk flink aanpoten is, is het mentaal ook zwaar. Alles is in het Papiaments: super snel, fel en vol pit! Moeilijk verstaanbaar voor mij dus.

Nog een leuk voorbeeldje: woensdag werd ik eind de middag gebeld dat ik eerder opgehaald zou worden omdat er besloten was een oefen wedstrijd te spelen: 'ja, je doet meteen mee hoor!' Dat was dus gisteravond, geweldig hoe dat gaat: fanatiek, vol pit en snel tempo: zowel pratend als spelend. Het spel wordt regelmatig stil gelegd om te discussiëren, want no way: dat was echt wel outside!!!
Jawel, ik heb meteen een basisplek en op dit moment wordt er geregeld dat ik vanaf zondag ook mee kan doen met de competitie.
Echt een super lief team en toffe trainer die mij hartelijk ontvangen en hun best doen mij Papiaments leren en mijn volleybaltechniek te verbeteren.

Vandaag heb ik ook mijn eerste Antilliaanse hapje op; Arepa di Pampuna. Dat is een dik pannenkoekje van pompoen met rozijntjes. Heel lekker, maar ontzettend vet en machtig. Ook hebben we de eerste 'storm' overleefd. Van de week was het heel slecht weer, onweer, bliksem en kei harde regen. Binnen een paar minuten stond de tuin blank. Dit bleek dus een afstamming te zijn van een tropical wave uit Venzuele en blijkt heel normaal voor deze tijd van het jaar. Maar.. naar regen komt zonneschijn en dat betekent: playa! (strand)

Tijd om af te sluiten met een mooie yel: KAYENTE!!! (heet, hot).

Ayó,

Loves Tessa