Sangura nan (Muggen) Héél véél muggen!
Door: Tessa van Lith
Blijf op de hoogte en volg Tessa
11 September 2014 | Curaçao, Willemstad
Kon ta bai?
(Hoe gaat het)
Dit wordt mijn eerste verslagje vanuit Curaçao, ik zal jullie vertellen hoe ik de reis heb ervaren en wat mijn eerste indrukken zijn, let op; indrukken want dat zijn er veel!
Maandag ochtend was het eindelijk zo ver, rond 4:50 ging mijn wekkertje en moest ik mij klaar gaan maken voor vertrek. 5:30; eindelijk was het zo ver, in de auto richting Schiphol. Nog steeds besefte ik mij niet dat ik echt voor 3,5 maand naar Curaçao zou vertrekken, ik had meer het idee dat ik maar eventjes op vakantie ging. Op Schiphol ging het allemaal heel snel, en dan het echte afscheid. Ik vond het best moeilijk want het besef dat ik echt voor langere tijd zou gaan, kwam nu echt! Maar.. ik had natuurlijk ook super veel zin om nu eindelijk te gaan. We vlogen in een super groot vliegtuig van de KLM, we kregen eten en drinken in overvloed en konden kiezen uit een breed assortiment van films en series. Op zich ging de tijd dan ook best snel, na iets meer dan 9 uur vliegen, kwamen we in Willemstad aan. Toen de deuren van het vliegtuig open gingen, kwam ons een warme, klamme lucht tegemoet. Heerlijk die warmte en die zon, maar niet met een vest, lange broek en dikke schoenen aan. Maar goed, eerst maar eens door de douane. In het vliegtuig kregen we een kaartje dat we in moesten vullen waarop stond wat we in Curaçao komen doen.
Toen we het vliegveld binnen liepen (wat onderhand kleiner is dan het vliegtuig) zagen we de douane. De mevrouw die ons daar hielp vertelde ons dat we onze schoenen uit moesten doen, vesten uit, sjaals af en tassen in de bakken zodat dat door de scan kon. Aan de andere kant van de scan mocht alles weer aan. We vonden het raar dat we ons paspoort niet hoefde te laten zien of dat kaartje in moesten leveren. Toen wij vroegen aan de mevrouw van de douane waar we dat moesten inleveren, vertelde ze dat wij helemaal niet door die douane hoefde. Dat was alleen voor mensen die juist aan boord gingen. We werden uitgebreid uitgelachen en moesten zelf ook best lachen om onze stommietijd net 2 minuten op Curaçaose bodem.
Uiteindelijk is het allemaal gelukt en werden we opgehaald door de taxi die ons naar het appartement bracht. We werden warm welkom geheten door de mensen die op het appartementencomplex werken. Het zijn een aantal appartementjes binnen een poort, in allerlei leuke kleurtjes. Samen met Kim en Rianne woon ik in een blauw appartementje. Het is een super ruim appartement (foto's volgen nog) met twee terrasjes, twee slaapkamers, een badkamer en grote woonkeuken. Onze buren zijn Jojanneke en Denise, zij wonen in een groen appartementje. De wijk waarin ons appartementje is, is best een luxe wijk. Mooie gekleurde huizen en grote poorten met luid blaffende honden erachter.
Toen we onze spullen gedropt hadden, zijn we met de konvooi (de grote bus) naar de winkel geweest. Wat grappig is, dat de winkel er hetzelfde uitziet als in Nederland, zelfde producten zelfde indeling, zelfde grote. De mensen zijn vriendelijk en beginnen direct in het Nederlands tegen ons te praten ('en ja, met dat grappige acent') en willen ons graag helpen. Wie ons nog meer warm welkom heette de eerste nacht/dag waren de Sanguranan (muggen) We zitten allemaal helemaal onder, ik heb niet zoveel muggenbulten maar vooral hele grote, rode, harde en gloeiende plakkaten; het schijnt dus dat ik allergisch ben voor de muggen...
Inmiddels hebben we ook ons autootje; waar Rianne, Kim en ik direct mee verdwaald zijn. Nadat we Jojanneke en Denise op hun stageadres hadden afgezet, wilde wij vast naar onze stage plek rijden. Wat we toen nog niet wisten, is dat sommige straatnamen niet op de bordjes staan. We waren dus binnen de kortste keren verdwaald en aan de andere kant van Willemstad terecht gekomen. Om in Punda (de andere kant van Willemstad) te komen, moet je vanaf Otrabanda (waar wij wonen) over een hele hoge brug heen. Onze kleine autootje kon dat maar net aan, dus dat was een spannende rit. Het is sowieso vrij spannend om voor het eerst auto te rijden hier, er staat bijna nooit aangegeven hoe hard je hier mag rijden, iedereen doet hier dus maar wat; dus ik ook! Uiteindelijk hebben we onze stage school toch gevonden, wat 15 minuutjes van ons huis bleek te zijn... Vrijdag hebben we ons kennismakingsgesprek en maandag gaan we dan eindelijk echt aan de bak.
Tot die tijd vieren we lekker vakantie en werken we af en toe aan schoolopdrachten en is het vooral heel erg wennen aan het klimaat en aan het tijdsverschil. Het is hier nu 6 uur vroeger dan in Nederland. Wat er voor zorgde dat we de eerste nacht al om 2 uur wakker waren (8:00 uur in Nederland). Heel irritant dus, wat ook erg wennen is; de warmte. Echt alles is hier warm; de regen, de wind en de zee. Gelukkig is het water uit de kraan niet warm, dat kunnen we niet instellen er is alleen een knop met koud water; overigens niet erg als het 32 graden is, zelfs 's nachts.
Zo, al mijn eerste indrukken hebben voor een behoorlijk lang verslag gezorgd, tijd om er een eind aan te schrijven.
Te otro bia!,
(Tot later!)
-
11 September 2014 - 20:42
Michaela:
Heerlijk om van uit de ijsselse uiterwaarden te mogen genieten van wat jij beleeft in tropisch Curaçao .Hoe vind jij de totaal andere vegetatie ,bloemen planten ? Veel plezier liefs m -
11 September 2014 - 22:41
Jack Peperkamp:
Hoi Tess, leuk om te lezen hoe het jou en je reisgenoten vergaat. Hier is alles goed en we hopen snel weer iets van je te horen.
Te otro bia,
Jack en Margret -
25 September 2014 - 19:08
Tessa Van Lith:
Bon tardi Michaela,
Jij zou je hier prima vermaken: er is genoeg te zien. Prachtig gekleurde vogel(tje)s en vissen. Mooie bloemen en planten en hele aardige mensen. Dankjewel Mich, liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley