Home, cold home
Door: Tessa van Lith
Blijf op de hoogte en volg Tessa
05 Januari 2015 | Nederland, Andelst
Goedemiddag lieve mensen, goede week gewenst,
Bon Tardi dushi hende, bon siman,
Mijn laatste blog voor deze reis zal ik schrijven, nu, twee weken nadat ik geland ben op Schiphol. Bijna twee weken nadat ik thuis aangekomen ben, twee weken dat ik heb kunnen wennen in mijn eigen kleine, koude landje. Een wereld van verschil, zo'n 30 graden verschil, een verschil in kleuren en geuren, een verschil in warmte en socialiteit.
Allereerst zal ik beschrijven hoe mijn reis verlopen is; na een weekje lekker vakantie vieren op Curaçao, begon op maandag dan echt de reis naar Nederland. Een hele lange reis, die op zich ook wel weer snel verliep. Om half drie werden we door de taxi opgehaald van ons huisje. Eenmaal aangekomen op het vliegveld, konden we vrij snel doorlopen naar de incheckbalie. Dat inchecken verliep niet zo snel en soepel. Mijn koffer en die van Denise en Jojanneke was véél te zwaar. We mochten niet compenseren met de koffers van de andere twee meiden, die veel te licht waren. Nee, persé moesten we het gewicht verdelen over de vijf koffers. Ja.. hoe doe je dat? Midden in de vertrekhal de koffer open, iedereen kijkt met zijn snufferd in je lingerie en natuurlijk is alles te kostbaar om weg te gooien. Uiteindelijk hebben we het gewicht behoorlijk kunnen verdelen en mochten we op de gram precies onze koffer inleveren. We hadden nog tien minuten om door de paspoort controle te gaan en nog een kwartier om te eten. Maar we hadden nog guldens over dus, wij moesten eten. Ook al konden we al boarden, we waren op z'n Antilliaans op tijd. Eenmaal in het vliegtuig probeerde ik te slapen, want in Nederland was het al bedtijd, dat lukte me helaas niet. Daarbij kwam ook nog dat we gigantische turbulentie hadden en ik al bang ben in het vliegtuig. Gelukkig gingen die 9 uurtjes vrij snel voorbij.
Eenmaal op Schiphol aangekomen, werden we eerst besnuffeld door een drugshond en ondervraagd door de douane. Gelukkig was er niks interessants aan ons waardoor we snel door mochten lopen om onze koffer op te halen, nog één maal door de douane en ein-de-lijk door de schuifdeuren heen... Daar stonden mijn lieve vriend, lieve zussen en lieve vader op te wachten. Met een spandoek en ballonnen! Het was zo fijn om hen weer te zien en te knuffelen!!
Toen ik mijn vorige blog schreef, nog lekker op Curaçao, had ik verwacht dat ik wel even de tijd nodig had om te wennen in Nederland. Dat het me minimaal twee weken zou kosten, had ik nooit verwacht. Sommige van jullie heb ik al gezien, en vele van jullie vragen; ' hoe was het?' 'kun je alweer een beetje wennen?' Op beide vragen weet ik niet goed wat ik moet antwoorden, 'ja, hoe was het? ik ben bijna vier maanden weg geweest, naar de andere kant van de wereld, ik heb zoveel meegemaakt dat ik niet eens weet wat ik nu eigenlijk wil vertellen. Wat zijn nou de kernbegrippen die ik mee wil nemen naar mijn dagelijkse leven hier? Wat heb ik nu eigenlijk geleerd en wat zal ik gaan missen of juist niet? Wat is nu een goede samenvatting van alle blog verslagen die ik geschreven heb?' Daarnaast vind ik het lastig hoe ik jullie een goede indruk kan geven van mijn ervaringen, met alleen woorden kan ik nooit beschrijven hoe het bijvoorbeeld gaat en hoe het eruit ziet? Ik heb nog geen antwoord op deze vragen, maar ik heb nog even de tijd om erover na te denken. Nu alle feestdagen achter de rug zijn, en iedereen weer naar het werk of school is, zit ik thuis. Mijn school begint pas 12 januari en in januari zal ik maar vier keer naar school moeten. Wat ga ik de rest van de tijd doen? Hopen op werk.. en proberen over mijn jetlag heen te komen. 'Ja, ik heb nog steeds een jetlag.. elke dag slaap ik pas rond een uur of 2/3 en wordt ik wakker rond een uur of 12/13. Ik probeer op tijd op te staan, maar mijn lichaam laat het niet toe. Net zoals mijn eet ritme, nog steeds vraagt mijn lichaam om eten op de verkeerde momenten, bijvoorbeeld om 00:00 wanneer ik eigenlijk moet gaan slapen, heb ik honger. Best logisch, want als je vijf uur terug gaat in de tijd, is het 7:00 pm in Curaçao, etenstijd dus.
Verder, ja een verschil in warmte spreekt voor zich natuurlijk. Twee weken geleden genoot ik van mijn laatste dagje op Curaçao, minimaal 30 graden en een lekker zonnetje. De dag nadat ik thuis kwam, begon het te sneeuwen en is het de daarop volgende dagen errug koud geweest. En de Nederlanders maar roepen; 'voor deze tijd van het jaar is het helemaal niet zo koud hoor!' 'Jawel, het is wel koud, stervens koud!!! Ik ben meteen naar de stad gegaan om dikke truien te kopen en zit de hele dag onder een dekentje met de verwarming op standje levensgevaarlijk heet. En dan te bedenken dat het, hier met verwarming aan, nog kouder is in huis dan wanneer ik op Curaçao de airco aan had.
En dan hetgeen waar ik het meeste aan moet wennen; De dag na terug komst, ging ik boodschappen doen. Ik kon geen woord uitbrengen in het fatsoenlijk Nederlands of Duits (aangezien we in Duitsland boodschappen deden). Ik sprak de toilet juf aan met 'Bon dia' kon alleen 'Danki' bedenken, wilde in het Papiaments vragen naar bepaalde producten. Waarop ik vervolgens maar mijn mond hield omdat mensen me raar aan keken. In mijn hoofd gaan er nog steeds drie talen door elkaar heen; Papiaments, Engels en Nederlands. En ben ik constant aan het bedenken hoe je een bepaald woord in het Nederlands zegt. Waarschijnlijk zal dit makkelijker zijn als ik straks weer gewoon onder de mensen kom. Maar ik vind het al aardig lukt om normaal Nederlands te praten.
Daarnaast moet ik wennen aan het feit dat over het algemeen mensen elkaar weinig groeten. Mensen kijken elkaar niet aan en zeggen elkaar geen gedag of wensen elkaar geen goede week toe op maandag. Makamba's zijn over het algemeen minder vrolijk, glimlachen niet naar elkaar en dragen voornamelijk kleding in donkere kleuren. De huizen zijn in saaie kleuren en de straten zijn netjes en symmetrisch. Ik was even vergeten hoe het Nederland er ook alweer uitzag, maar nu weet ik dat ik niks gemist heb. Ik krijg wel ongelooflijk veel zin om alle huizen hier een vrolijk kleurtje te geven.. lijkt jullie dat ook niet leuk?! Pero dat ziet er hier misschien ook een beetje gek uit. Ik zal moeten wennen en Curaçao moeten missen, hopelijk kom ik daar snel weer een keertje terug en kan ik jullie meenemen om alles te laten zien en laten ervaren.
Ik vind het in ieder geval erg fijn om jullie allemaal weer te zien en leuke dingen met jullie te doen! Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blog. In totaal is mijn blog 2850 keer bekeken en heb ik 15 reisverslagen geschreven in 4 maanden. Heel leuk om te zien dat jullie mijn blog hebben bekeken. Ik vond het leuk om te schrijven en hoop dat jullie een kleine indruk gekregen hebben van mijn ervaringen.
Natuurlijk spreek ik iedereen snel en zal ik jullie mijn foto's laten zien!
Te despues!!
Ayoooooo
Bon Tardi dushi hende, bon siman,
Mijn laatste blog voor deze reis zal ik schrijven, nu, twee weken nadat ik geland ben op Schiphol. Bijna twee weken nadat ik thuis aangekomen ben, twee weken dat ik heb kunnen wennen in mijn eigen kleine, koude landje. Een wereld van verschil, zo'n 30 graden verschil, een verschil in kleuren en geuren, een verschil in warmte en socialiteit.
Allereerst zal ik beschrijven hoe mijn reis verlopen is; na een weekje lekker vakantie vieren op Curaçao, begon op maandag dan echt de reis naar Nederland. Een hele lange reis, die op zich ook wel weer snel verliep. Om half drie werden we door de taxi opgehaald van ons huisje. Eenmaal aangekomen op het vliegveld, konden we vrij snel doorlopen naar de incheckbalie. Dat inchecken verliep niet zo snel en soepel. Mijn koffer en die van Denise en Jojanneke was véél te zwaar. We mochten niet compenseren met de koffers van de andere twee meiden, die veel te licht waren. Nee, persé moesten we het gewicht verdelen over de vijf koffers. Ja.. hoe doe je dat? Midden in de vertrekhal de koffer open, iedereen kijkt met zijn snufferd in je lingerie en natuurlijk is alles te kostbaar om weg te gooien. Uiteindelijk hebben we het gewicht behoorlijk kunnen verdelen en mochten we op de gram precies onze koffer inleveren. We hadden nog tien minuten om door de paspoort controle te gaan en nog een kwartier om te eten. Maar we hadden nog guldens over dus, wij moesten eten. Ook al konden we al boarden, we waren op z'n Antilliaans op tijd. Eenmaal in het vliegtuig probeerde ik te slapen, want in Nederland was het al bedtijd, dat lukte me helaas niet. Daarbij kwam ook nog dat we gigantische turbulentie hadden en ik al bang ben in het vliegtuig. Gelukkig gingen die 9 uurtjes vrij snel voorbij.
Eenmaal op Schiphol aangekomen, werden we eerst besnuffeld door een drugshond en ondervraagd door de douane. Gelukkig was er niks interessants aan ons waardoor we snel door mochten lopen om onze koffer op te halen, nog één maal door de douane en ein-de-lijk door de schuifdeuren heen... Daar stonden mijn lieve vriend, lieve zussen en lieve vader op te wachten. Met een spandoek en ballonnen! Het was zo fijn om hen weer te zien en te knuffelen!!
Toen ik mijn vorige blog schreef, nog lekker op Curaçao, had ik verwacht dat ik wel even de tijd nodig had om te wennen in Nederland. Dat het me minimaal twee weken zou kosten, had ik nooit verwacht. Sommige van jullie heb ik al gezien, en vele van jullie vragen; ' hoe was het?' 'kun je alweer een beetje wennen?' Op beide vragen weet ik niet goed wat ik moet antwoorden, 'ja, hoe was het? ik ben bijna vier maanden weg geweest, naar de andere kant van de wereld, ik heb zoveel meegemaakt dat ik niet eens weet wat ik nu eigenlijk wil vertellen. Wat zijn nou de kernbegrippen die ik mee wil nemen naar mijn dagelijkse leven hier? Wat heb ik nu eigenlijk geleerd en wat zal ik gaan missen of juist niet? Wat is nu een goede samenvatting van alle blog verslagen die ik geschreven heb?' Daarnaast vind ik het lastig hoe ik jullie een goede indruk kan geven van mijn ervaringen, met alleen woorden kan ik nooit beschrijven hoe het bijvoorbeeld gaat en hoe het eruit ziet? Ik heb nog geen antwoord op deze vragen, maar ik heb nog even de tijd om erover na te denken. Nu alle feestdagen achter de rug zijn, en iedereen weer naar het werk of school is, zit ik thuis. Mijn school begint pas 12 januari en in januari zal ik maar vier keer naar school moeten. Wat ga ik de rest van de tijd doen? Hopen op werk.. en proberen over mijn jetlag heen te komen. 'Ja, ik heb nog steeds een jetlag.. elke dag slaap ik pas rond een uur of 2/3 en wordt ik wakker rond een uur of 12/13. Ik probeer op tijd op te staan, maar mijn lichaam laat het niet toe. Net zoals mijn eet ritme, nog steeds vraagt mijn lichaam om eten op de verkeerde momenten, bijvoorbeeld om 00:00 wanneer ik eigenlijk moet gaan slapen, heb ik honger. Best logisch, want als je vijf uur terug gaat in de tijd, is het 7:00 pm in Curaçao, etenstijd dus.
Verder, ja een verschil in warmte spreekt voor zich natuurlijk. Twee weken geleden genoot ik van mijn laatste dagje op Curaçao, minimaal 30 graden en een lekker zonnetje. De dag nadat ik thuis kwam, begon het te sneeuwen en is het de daarop volgende dagen errug koud geweest. En de Nederlanders maar roepen; 'voor deze tijd van het jaar is het helemaal niet zo koud hoor!' 'Jawel, het is wel koud, stervens koud!!! Ik ben meteen naar de stad gegaan om dikke truien te kopen en zit de hele dag onder een dekentje met de verwarming op standje levensgevaarlijk heet. En dan te bedenken dat het, hier met verwarming aan, nog kouder is in huis dan wanneer ik op Curaçao de airco aan had.
En dan hetgeen waar ik het meeste aan moet wennen; De dag na terug komst, ging ik boodschappen doen. Ik kon geen woord uitbrengen in het fatsoenlijk Nederlands of Duits (aangezien we in Duitsland boodschappen deden). Ik sprak de toilet juf aan met 'Bon dia' kon alleen 'Danki' bedenken, wilde in het Papiaments vragen naar bepaalde producten. Waarop ik vervolgens maar mijn mond hield omdat mensen me raar aan keken. In mijn hoofd gaan er nog steeds drie talen door elkaar heen; Papiaments, Engels en Nederlands. En ben ik constant aan het bedenken hoe je een bepaald woord in het Nederlands zegt. Waarschijnlijk zal dit makkelijker zijn als ik straks weer gewoon onder de mensen kom. Maar ik vind het al aardig lukt om normaal Nederlands te praten.
Daarnaast moet ik wennen aan het feit dat over het algemeen mensen elkaar weinig groeten. Mensen kijken elkaar niet aan en zeggen elkaar geen gedag of wensen elkaar geen goede week toe op maandag. Makamba's zijn over het algemeen minder vrolijk, glimlachen niet naar elkaar en dragen voornamelijk kleding in donkere kleuren. De huizen zijn in saaie kleuren en de straten zijn netjes en symmetrisch. Ik was even vergeten hoe het Nederland er ook alweer uitzag, maar nu weet ik dat ik niks gemist heb. Ik krijg wel ongelooflijk veel zin om alle huizen hier een vrolijk kleurtje te geven.. lijkt jullie dat ook niet leuk?! Pero dat ziet er hier misschien ook een beetje gek uit. Ik zal moeten wennen en Curaçao moeten missen, hopelijk kom ik daar snel weer een keertje terug en kan ik jullie meenemen om alles te laten zien en laten ervaren.
Ik vind het in ieder geval erg fijn om jullie allemaal weer te zien en leuke dingen met jullie te doen! Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blog. In totaal is mijn blog 2850 keer bekeken en heb ik 15 reisverslagen geschreven in 4 maanden. Heel leuk om te zien dat jullie mijn blog hebben bekeken. Ik vond het leuk om te schrijven en hoop dat jullie een kleine indruk gekregen hebben van mijn ervaringen.
Natuurlijk spreek ik iedereen snel en zal ik jullie mijn foto's laten zien!
Te despues!!
Ayoooooo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
